تحلیل مدل های معمول پیش بینی مدول دینامیکی مخلوط های آسفالتی

مدول دینامیکی یکی از مهم‌ترین پارامترهای تعیین خصوصیات ویسکوالاستیک مخلوط‌های آسفالتی بوده و به عنوان ورودی کلیدی در روش طراحی مکانیستیک-تجربی روسازی (MEPDG) مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مدول تابعی از دما و فرکانس بارگذاری بوده و نسبت به اجزای تشکیل دهنده مخلوط آسفالتی از جمله سنگدانه‌ها، درصد قیر و فضای خالی حساس می‌باشد. از این رو روش اندازه‌گیری و تعیین مقدار آن اهمیت ویژه‌ای در طراحی و پیش‌بینی عملکرد روسازی آسفالتی دارد. روش‌های مختلفی همچون اندازه‌گیری مستقیم در آزمایشگاه، روش‌های تجربی و رگرسیونی با توسعه مدل‌های پیش‌بینی مدول دینامیکی، استفاده از روش‌های محاسبات نرم (نظیر شبکه‌های عصبی)، روش‌های تحلیلی و عددی به منظور مدل‌سازی مدول دینامیکی و نیز روش‌های تعیین درجای مدول دینامیکی با استفاده از آزمایش‌های غیرمخرب برای تعیین مدول دینامیکی وجود دارد. در این مقاله تحلیلی جامع در خصوص مدل‌های پیش‌بینی مدول دینامیکی معمول مخلوط‌های آسفالتی شامل مدل ویتزاک، ویتزاک اصلاح شده، هیرش، الخطیب، مدل‌های رگرسیونی جدید و نیز شبکه‌های عصبی مصنوعی صورت گرفته و با ارائه سوابق پژوهشی به بررسی و ارزیابی عملکرد آنها از لحاظ دقت و قدرت پیش‌بینی، تحلیل حساسیت نسبت به پارامترهای ورودی، بررسی اثر نوع مخلوط و مقایسه برتری آنها نسبت به یکدیگر پرداخته شده است. همچنین سایر مدل‌های توسعه یافته با پرداخت و کالیبراسیون مدل‌های اصلی برای استفاده در شرایط محلی متفاوت نیز در انتها مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی نشان می‌دهد مدل‌های پیش‌بینی توسعه یافته روش‌های ساده‌ای بوده و قابلیت کاربرد در تعیین مدول دینامیکی مخلوط‌های آسفالتی را با اعمال تصحیحاتی برای مخلوط‌ها و شرایط محلی متفاوت دارند.